நினைவுச் சின்னம் (Monument) என்பது, குறிப்பிடத்தக்க மனிதர்கள், நிகழ்வுகளை நேரடியாக நினைவு கூர்வதற்கான அமைப்புகளாகும். இது, ஒரு சமூகத்தினருடைய கடந்தகால நிகழ்வுகளின் நினைவுகளைக் குறிக்கும் அமைப்பாகவும் இருக்கலாம். ஓர் இடத்தின் அழகை மேம்படுத்துவதற்காகவும் இவை பயன்படுகின்றன. வாஷிங்டன் டி. சி., புது தில்லி, பிரேசிலியா போன்றவை உள்ளிட்ட உலகின் பல நகரங்கள் நினைவுச் சின்னங்களைச் சுற்றியே அமைந்திருக்கின்றன. ஜார்ஜ் வாஷிங்டனுடன் தொடர்பு படுத்தப்படுவதற்கு முன்னரே, நகரின் பொது இடங்களை ஒழுங்கமைக்கும் நோக்கில் வாஷிங்டன் நினைவுச் சின்னத்தின் அமைவிடம் பற்றிய எண்ணம் உருவானது. பழமையான நகரங்களில் உள்ள நினைவுச் சின்னங்கள் ஏற்கனவே முக்கியமான இடங்களிலேயே அமைந்திருக்கும். சில வேளைகளில் குறிப்பிட்ட நினைவுச் சின்னங்களைக் குவியமாக வைத்துப் பழைய நகரங்கள் மீள்வடிவமைப்புச் செய்யப்படுவதும் உண்டு. பொதுவாக, நினைவுச் சின்னங்கள் அவற்றின் சூழலில் இருந்து வெளிப்பட்டு நிற்பதற்காக அளவில் பெரியவையாக அமைக்கப்படுவது உண்டு. எனினும் நினைவுச் சின்னங்கள் அளவில் பெரியவையாக அமையவேண்டும் என்பதில்லை.

A monument is a type of structure that was explicitly created to commemorate a person or event, or which has become relevant to a social group as a part of their remembrance of historic times or cultural heritage, due to its artistic, historical, political, technical or architectural importance. Examples of monuments include statues, (war) memorials, historical buildings, archaeological sites, and cultural assets. If there is a public interest in its preservation, a monument can for example be listed as a UNESCO World Heritage Site. The Palgrave Encyclopedia of Cultural Heritage and Conflict gives the next definition of monument:

Monuments result from social practices of construction or conservation of material artifacts through which the ideology of their promoters is manifested. The concept of the modern monument emerged with the development of capital and the nation-state in the fifteenth century when the ruling classes began to build and conserve what were termed monuments. These practices proliferated significantly in the nineteenth century, creating the ideological frameworks for their conservation as a universal humanist duty. The twentieth century has marked a movement toward some monuments being conceived as cultural heritage in the form of remains to be preserved, and concerning commemorative monuments, there has been a shift toward the abstract counter monument. In both cases, their conflictive nature is explicit in the need for their conservation, given that a fundamental component of state action following the construction or declaration of monuments is litigating vandalism and iconoclasm. However, not all monuments represent the interests of nation-states and the ruling classes; their forms are also employed beyond Western borders and by social movements as part of subversive practices which use monuments as a means of expression, where forms previously exclusive to European elites are used by new social groups or for generating anti-monumental artifacts that directly challenge the state and the ruling classes. In conflicts, therefore, it is not so much the monument which is relevant but rather what happens to the communities that participate in its construction or destruction and their instigation of forms of social interaction.